نامه!!!

سلام

راستش امروز کمی وقت پیدا کردم تا برم سراغ

نوشته هام وکمی حسه نوشتن رو تو وجودم زنده کنم.

همین طور که لا به لای نوشته هام و دفترام دنبال

یه نوشته می گشتم ، چشمم خورد به اولین نامه

اولین نامه برای تو

نمی دونم هنوزم یادت هست یا نه ؟

نامه ای که این گونه شروع شد :

راستش نمی دونم حرفامو چطور شروع کنم و

 چطور براتون بنویسم و ....

با اینکه خیلی وقت بود میومدم وبت اما همیشه

ساکت بودم تا اینکه تو اون پست وحشتناکو نوشتی

 و بغضم شکست و شکست مهر سکوت لعنتی

نامه و جواب و ادرسو و حضور ....

حالا خیلی وقته کنار همیم ، منظورم زمانش نیست ....

شاید اینکه بگم چه ماهی و چه روزی بود یادم نمیاد بی انصافی باشه

اما فقط می دونم از اینکه هستی و کنارمی خیلی خوشحالم

اینکه گاهی با حرفات منو از این دنیای لعنتی رها می کنی

و من به جاش با حرفام ناراختت می کنم شرمندم

و اینکه حضور کمم دلیل بی مهری نیست

خودت می دونی چقدر برام عزیزی

پانوشت:

آخر نامه

این گل های افتابگردون با تمام زیباییش

 با احترام تقدیم به بانوی عزیز سرزمینم

به مادری که پدرانه زندگی می کنه و

 دوستانه کودکانشو در آغوش میگیره

و با عشق هم اندیشه دوستانش می شه

امیدوارم تک تک لحظه های زندگیتون

 پر از عشق و پر از شادی باشه و

 امیدوارم از این کاکتوس مجازی ناراحت نشده باشی

یه دنیا سپاس