راز عشق

دخترک گیسوانش را می بافت ....

در فکر خویش بود ...

صدایی او را می خواند از دور ...

اما منشا ان صدا کجا بود ؟

خود نمی دانست ان صدا را دوست دار یا نه !!!

کسی او را می خواند ...چرا ؟

 

دلش حضوری می خواست اما ترس از دنیای روزگارش

او را موجودی بی هیچ خواهشی کرده بود

موهایش را می بافت ....نگاهش گنگ بود

در دورترها

پسرکی هراسان در فکر خویش بود

به دخترک فکر می کرد ...

مدت ها بود که دیگر خودش نبود

هر روز هر لحظه تمام عناصر اطرافش

دخترک را در ذهنش بیدار می کرد ....

هراسان از روزهای زندگیش

هراسان از گذشته و چشم انتظار اینده

روزه ها می گذشت و ماه ها و سال ها ...

باز پسرک در فکر خواستن عشقش بود

اما مهر سکوت

 تمام سلول های سینه اش را به زنجیر کشیده بود

دلش لحظه ی دیدار می خواست اما

ترس از اینده ی نامعلوم ....

هر روز با خود مرور می کرد

 تما خاطرات خوش و تلخ گذشته را

هر روز تجسم می کرد

 لحظه ی دیدار را که گل های شیپوری

 صف کشیده اند تا خبرها را به گوش همه برسانند

و بگویند که لحظه ی دیداررسیده است

و گل های یاس عطر آیین می کردند

 لحظه ی دیدار را که تمام آرزویش بود

اما یک ان تمام افکارش .....

دخترک در خیالات خود و بی خبر از دنیای دلدادگی پسرک

هر روز طی می کرد مسیر دلتنگی هایش را

بی تفاوت به احساس و خواسته ی دلش ....

هر دو به هم نزدیک اما دور بودند

سال ها گذشت

سال ها گذشت و باز آن ها از هم دور بودند

اما تنها ....

تنها یک نقطه ی مشترک هنوز ان ها را به هم پیوند می داد

اینکه شاید آن دو

در مکانی متفاوت از هم ایستاده بودند

دور از هم و در سرزمینی متفاوت

اما هر دو آنها از ان مکان به یک نقطه خیره شده بودند

به عشق

پانوشت :

 تقدیم به عاشقی پر بغض

مدت ها ست به وبلاگی می رم که عاشقانه اما تلخ می نویسه

برای کسی می نویسه که شاید هرگز نوشته هاشو نخونه

این نوشته تقدیم به اونه  با اینکه شاید هرگز این نوشته رو نخونه