انشاء

دخترک به را ه افتاد

آرام در میان کوچه ها قدم بر می داشت

دیشب آسمان باریده بود سخت ، انگار دلش گرفته بود

بعد از مدت ها بغض هایش را در گوش زمین نجوا کرده بود

آسمان صاف صاف ، روشن تر از همیشه

دخترک آرام در میان کوچه ها قدم بر می داشت

هوای تازه ،  آسمون صاف به او آرامش خاصی می داد

از کنار مغازه ها آرام می گذشت ، در خیال خودش بود

نا گهان ایستاد ....

 

منظره ی عجیب او را خیره کرده بود

بعد از مدت ها

آری همان گلدان های کوچک

همان قرمز و صورتی و سفید

همان گلبرگ های سبز همراه قهوه ای سوخته

جلوی مغازه پر بود از گل های شمعدانی

که نوید حضور بهار را می داد

دخترک مدت ها ایستاد و به آن ها نگاه کرد

قرمز ...سفید ....صورتی

دخترک عاشق شمعدانی ها بود

و شاید اگر دیشب باران نباریده بود

اگر بغض هایش را به زمین نگفته بود

اگر قطراتش که همه سرشار از عشق بود

برروی گلبرگ های شمعدانی نشسته بود

اگر شمعدانی باران را در آغوش نگرفته بود

اگر همراه قطرات باران اشک نریخته بود

شاید سمعدانی ها دیگر اینگونه زیبا نبودن

دخترک لبخندی زد و از کنار شمعدانی ها گذشت ....

پانوشت:

این نوشته متعلق به فصل بهاره 

و یک انشاء بوده

همین و بس