من و شرم نگاه تو ،چقدر خاطره داریم با هم
من و شرم نگاه تو ،چقدر دلخوریم از هم
هرگاه تمنای نگاهت را به جان خواستم
شرم نگاهت،نگاهت را از من ربود
وهرگاه التماس چشمانم،چشمانت را تمنا کرد
شرم نگاهت مرا اماج خشم خود می کرد
اما راستی بانو
من و شرم نگاهت ،
کی و کجا چنین دلباخته ی هم شدیم؟
کاکتوس
. درود . . بعد از مدت ها آمدی و یک جمله کوتاه !!
.
. . این نوشته را امروز
. و چرا ؟؟؟ . . مگر زوری هم می شود کسی را به وبگاه
. خویش برد .
. دیدم . و بی هیچ کیشی مات شدم . ببین و تاملی .
. . تن های هرزه را سنگسار می کنند
غافل از آنکه شهر پر از فاحشه های مغزی است
کسی نمی داند که مغزهای هرزه ویرانگرترند تا تن های هرزه
:
در تضادند غم من و پریشانی تو
سفره فقر من و سفره مهمانی تو
روزی آید که خدا حکم کند مابین
پینه دست من و پینه پیشانی تو
. . تصور می کنم . پسندیده باشی . به نظر من که
. عالی بود . عالی . منتظرت همستم مانند همیشه
. مهربان .
درود
راستش کامنت گذاشتم ولی انگار ثبت نشده
وقتی مطالبی می نویسید که خیلی اطلاع ندارم نمیدونم چی باید بنویسم.
ولی مطالبو می خونم و ممنونم بابت اطلاعات جالبی که میذارید
پسندیدم ...عالی و پر از تلخی
عزیزم
خودم گفتم
تو با تمام زن ها فرق داری
خودم گفتم
گل های پیراهنت هیچ وقت پژمرده نمی شوند
اما تو هیچ وقت نفهمیدی
عشق برای من چه رنگی‌ست
روبه رویت بارها از باران های
مانده در گلویم گفتم
از خیال قبل از آمدنت
که این همه شعر را
در پاکت دلم گذاشت
صحبت گلایه نیست عزیزکم
اما فکر می کردم تنها کسی هستم
که قلبش اندازه ی مشت توست
بارها این قلب شکست و اندازه اش را نفهمیدی
امروز چیزی نمانده بود برای همیشه
قهر کند و بایستد
این شعر را ننوشتم که دلت را بسوزانم
دلم کمی هوای گریه ی بی دلیل کرده بود
تو به خودت نگیر
قلب من انداره ی مشت توست
شکست هم فدای سرت
محسن حسینخانی